Ankraj Cıvataları Hakkında Bilmek İstediğiniz Her Şey

Ankraj Cıvataları birçok yapının işleyişinde hayati bir rol oynar. Gökdelenlerden ülke genelindeki sayısız köprüye kadar, ankraj cıvataları, yüzyılı aşkın bir süredir bina yapımında standart bir bileşen olmuştur. Konut inşaat projelerinin yanı sıra ticari ve endüstriyel ortamlarda da kullanılmaktadırlar. Ankraj cıvatalarının önemini anlamak, bir yapının düzgün performansı için esastır.

Ankraj cıvataları, yapısal olmayan ve yapısal elemanları betona tutturmak için kullanılır. Bağlantı, diğer çeşitli elemanlarla yapılabilir: somunlar, cıvatalar veya çelik plakalar. Hareket etmeyen parçalar da mekanik genleşme kullanılarak sabitlenebilir. Ankraj cıvataları farklı türde yükler iletir: hem kesme hem de çekme kuvvetleri. Bir cıvata, düşük hızda anlık yorulma yaşayabilir ve bu da daha zayıf bir bağlantıyla sonuçlanabilirken, daha büyük bir cıvata, daha yüksek hızlarda anlık yorulmaya maruz kalabilir.

Dört temel cıvata türü vardır: cıvata, kamalı ankraj cıvataları, kuru çukur cıvataları ve yarıklı cıvatalar. Her tip, farklı yüklere dayanmalarını sağlayan benzersiz bir özellik sergiler. Ek olarak, bazı belirli cıvata türleri, aşağıdaki gibi, onları diğerlerinden üstün kılan ekstra özellikler sergiler:

Bağlantı elemanı, bir yapının iki veya daha fazla parçasını birbirine bağlayan bir ankrajın metalik kısmını ifade eder. Bağlantı elemanlarını sabitlemek için kullanılan metal malzemeler arasında perçinler, paslanmaz çelik çubuklar, vidalar, pimler ve somunlar bulunur. Çoğu bağlantı elemanı metalden üretilse de, plastik ve diğer metal olmayan malzemelerden yapılanlar da vardır. Plastik bağlantı elemanlarına örnek olarak akrilik çubuk ekleri, sıcak daldırma galvanizli çelik bağlantı elemanları ve soğuk daldırma çelik bağlantı elemanları dahildir. Diğer metal olmayan bağlantı elemanlarına örnek olarak alüminyum ve pirinç bağlantı elemanları dahildir.

Yerinde dökme cıvatalar ise kamalı ankrajlara benzer, ancak ilki ahşap bir çerçeve ile monte edilir. Yerinde dökme cıvatalar, bağlantı elemanının gücünün sınırlı olduğu ve bağlantının herhangi bir dış kuvvet tarafından tehlikeye atılamadığı uygulamalarda sıklıkla kullanılır. Yerinde dökme cıvatalar, son derece ağır cıvatalar için bile çok güçlü bir tutma gücü sağlama avantajına sahiptir. Ancak paslanmaya karşı bağışık değildirler. Paslanmış cıvatalar, özellikle aşınmış veya kırılgan cıvatalar açığa çıktığında kolayca değiştirilebilir.

Rasyonel olarak, yukarıdaki tüm örnekler (yerinde dökme cıvatalar ve galvanizli çelik cıvatalar), bir cıvatanın bir ucu ile diğer ucu arasındaki temel farkı örneklemektedir. Cıvata, delik boyunca yalnızca bir sürekli yolu olan kapalı bir döngüdür, oysa bir ankraj açıktır; dolayısıyla iki ilmek ve bir dış yüzey içerir. Cıvatalar çok sayıda şekil, boyut, çap ve diş tipinde mevcuttur. En yaygın iki çeşidi dişli ve altıgendir. Dişlerin iç çapı cıvata çapına ve inç başına diş sayısına bağlıdır. Altıgen dişler, tipik dikdörtgen dişlerden daha küçük ve daha dardır.